My z Ciebie wszyscy – Andrzej Wójcik
Listy zza krat do św. JAN PAWŁA II
My z Ciebie wszyscy – Andrzej Wójcik II miejsce
„ De profundis clamavi
ad te, Domine…”
Psalm 130
Pamiętam tamten dzień październikowy…
„Habemus Papam!” i „Polak – papieżem!” –
Maleńkie wzmianki gazet reżimowych
I myśl natrętna – „Nie wierzę…, nie wierzę…!”
Duch Święty sprawił – konklawe wybrało;
„Con-clave” – „z kluczem”… od samego Pana.
„Przyjmuję” – rzekłeś. Tak się stać musiało.
Bo Twoja droga była już wybrana.
Wieszczył Słowacki. Przewidział papieża
„Ze słowiańskiego kraju…” tron Piotrowy
„Pośród niesnasków” Pan Bóg miał uderzać;
Uderzył. Przyniósł Polsce dar odnowy.
Byłeś dla ludzi mego pokolenia
„Miodem i mlekiem, żółcią, krwią duchową”.
My z Ciebie wszyscy…, z twojego natchnienia;
Bo niosłeś Słowo – mądre, sprawcze Słowo.
To parafraza… Wzięte z Krasińskiego
Zdanie, co hołdem jest dla Mickiewicza.
My z Ciebie. Wiem to! Tak jak oni z niego,
Z jego poezji. Z Twojego oblicza,
Ojcze, ze słów Twych płynęła nauka –
Jak żyć, jak kochać życie, Boga, ludzi.
Nas nauczyłeś! Nie „późnego wnuka”,
Co to: „Nie gasić Ducha” i obudzić
W sobie człowieka, kiedy był skarlały,
Gdy nie potrafił dostrzegać cierpienia.
Lecz zapomniałem, bom był duchem mały;
Dlatego piszę dziś ten list… z więzienia.
…………………………………………………
Ojcze, Ty przecież blisko jesteś z Panem
Poproś, niech duszę mą zleje hizopem
I ponad śnieg wtedy bielszym się stanę;
Przemiana moja będzie moim wotum,
Składanym Bogu z pokorą w podzięce.
…………………………………………………
Że za wysokie dla mnie nieba progi,
List ten kieruję na Twe święte ręce;
Skazany, lecz w wiarę już nie ubogi…
Andrzej Wójcik, Areszt Śledczy, Sosnowiec
Andrzej Wójcik zmarł 3 kwietnia 2021 roku
Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie…
